Dat die hele coronamiserie een hel is voor velen, weten we! Maar ik ben van mijn stoel gevallen bij het zien van de resultaten van de Trooper-bevraging die peilde naar de financiële impact van de coronamaatregelen op onze Vlaamse verenigingen. Het zijn harde cijfers: 95% van de verenigingen is financieel getroffen door de coronacrisis. Gemiddeld verliezen verenigingen bijna de helft van de werkingsmiddelen. 

Achter die cijfers zitten verhalen. Verhalen van échte mensen die met hart en ziel, vrijwillig, elke dag opnieuw proberen het verschil te maken met hun vereniging. Naar schatting zijn ze met meer dan 1 miljoen. Allen vrijwilligers die zich inzetten om mensen te verenigen rond een gemeenschappelijk doel. Heel wat verenigingen streven bovendien een goed doel na en leveren zo nog extra meerwaarde voor de maatschappij door mensen nieuwe kansen te geven. Zo laten sportverenigingen jong en oud bewegen. Bij jeugdverenigingen zorgt de iets oudere jeugd dat de kleintjes onvergetelijke avonturen beleven; dat ze meegenomen worden in de wondere wereld van ‘gewoon jezelf mogen zijn’. Ouderraden zorgen voor die zo belangrijke “extraatjes” op school zoals digitaal klasmateriaal, opfrissing van de toiletten, nieuwe speeltuigen op de speelplaats. Goede doelen zetten zich belangeloos in om de belangen van anderen te helpen waar nodig.  

(Lees verder onder de foto)

Meer dan de helft van de Vlaamse verenigingen verwacht financiële problemen ten gevolge van het inkomstenverlies van de voorbije maanden. Pijnlijk. Vooral omdat de inkomsten van verenigingen niet dienen om winst te maken. Inkomsten worden louter gebruikt om te voorzien in de continuïteit van de eigen werking. Aangezien verenigingen geen grote werkingsreserves in kas hebben, vertaalt zich dat al snel in een verstoorde werking. 

Zo zijn er vandaag al asielen die het aantal op te vangen dieren drastisch hebben moeten verminderen; verenigingen zijn extra leningen aangegaan om de werking te kunnen verder zetten en -net nu de zwakkeren in de samenleving extra steun nodig hebben- ontvangen goede doelen beduidend minder giften waardoor ze hun werking gedeeltelijk of volledig moeten stopzetten. 

Het zijn nochtans die verenigingen die van onze samenleving een warme, gelukkige samenleving maken. Ze zijn de Maizena van Vlaanderen, ze binden en verbinden mensen. Ze zijn ons sociaal kapitaal dat een zeer belangrijke rol spelen binnen ons bruto nationaal geluk. Een gelukscoëfficient dat de laatste zes maand al zwaar op de proef werd gesteld. Ik citeer graag Geluksprofessor Lieven Annemans: ‘Wanneer het verenigingsleven voor een groot deel wegvalt legt dat een domper op de levenskwaliteit en het geluk van mensen, op het vertrouwen in mekaar en in de samenleving en bijgevolg ook op de kwaliteit van onze samenleving.’

Het is daarom dat we NU aan de alarmbel moeten trekken! Voor die tienduizenden verenigingen en hun miljoen vrijwilligers die elke dag bijdragen aan het bruto nationaal geluk van ons land. Want, hoelang blijven zij het nog volhouden om zich flexibel en wendbaar op te stellen? Om zich telkens opnieuw te moeten heruitvinden? Tijdens de lockdown waren alle activiteiten verboden. Dit zadelde verenigingen op met een financiële kater en heel wat geregel en geplan. Daarnaast kwam er de onzekere zomer met nieuwe mogelijkheden, maar ook met veel complexiteit en extra kosten om corona-proof te kunnen herstarten.  

(Lees verder onder de foto)

Nu staat het najaar voor de deur. Met nog meer onzekerheid. Wat kan? Wat mag? Hoe kunnen wij ons najaar organiseren? Vandaag is het bijvoorbeeld nog niet duidelijk met welke jeugdwerkregels de jeugdverenigingen hun werkjaar kunnen opstarten. 

Ik kan me de stress bij heel wat vrijwilligers inbeelden. Want op hun schouders leunt een enorme financiële en organisatorische druk. En daarbovenop komt nog eens de psychologische druk: ‘wat als er een coronabesmetting is binnen onze vereniging?’ 

We hebben vandaag meer dan ooit nood aan verenigingen om mensen terug samen te brengen, om samen te lachten, samen te spelen, samen te leven. Maar zonder vrijwilligers geen verenigingen. Dus, beste politici, in naam van alle verenigingen nodig ik jullie graag uit om rond te tafel te zitten om de vrijwilligers te helpen die met véél goesting en passie elke dag opnieuw het verschil maken. Geef hen een duidelijk en ondersteunend kader zodat zij de motivatie kunnen blijven vinden om verder te bouwen aan ons bruto nationaal geluk!

En, beste iedereen, laat ons in afwachting zelf het verschil maken door vrijwilligers nu al een hart onder de riem te steken! Toon je appreciatie en steun elk initiatief van onze verenigingen, want samen zijn we #Sterkerdancorona !

Elisabet Lamote

Co-founder Trooper